Sevmek, sevilmek hele ki karşılıklı sevmek ve sevilmek ne kadar hoş geliyor değil mi kulağa?
Ama hayatta bazen işler istediğimiz gibi gitmeyebiliyor ve her zaman karşılıklı bir sevgi yaşayamayabiliyoruz. Ama sevgili okurlarım sizce bu içinizde sakladığınız sevginizi gizlemek ya da ondan vazgeçmek için bir sebep midir?
Bence bu cümleyi okuduktan sonra birçoğunuz ‘Evet’ diyecek. Evet katılıyorum aslında size bende öyle düşünüyordum beni sevmeyeni ben neden seviyim diye bana artık düşüncelerim epey bir değişi.
Sevmenin her zaman karşılıklı olması gerektiğine inanarak büyüdüm. Filmler, kitaplar ve şarkılar hep bu düşünceyi destekler. Yıllar boyunca, mutlu sonun iki insanın birbirine aynı yoğunlukta hisler beslemesiyle gerçekleştiğini düşündüm. Ancak zamanla anladım ki, sevmek her zaman karşılık beklemek zorunda değilmiş. Bu anlayışa ulaşmam uzun ve bazen de zorlu bir sürecin sonunda oldu.
Birini sevmek, onu olduğu gibi kabul etmek ve onun mutluluğunu kendi mutluluğunun önüne koymak demektir. Bu fedakârlık ve derin hislerin karşı taraftan aynı şekilde gelmesi harika olurdu elbette. Ancak gerçek hayat her zaman böyle işlemiyor. Belki sevdiğim kişi bana aynı duygularla karşılık vermiyor, belki de hislerini ifade edemiyor. Yine de, ben onu sevmeye devam ediyorum.
Birini sevmek bence kendini sevmekle eşdeğerdir. Kendi duygularını ve hislerini kabul etmek ve onları kucaklamak demektir. Sevdiğimiz için yaptığımız her şey, aslında kendi ruhumuza bir yatırımdır. Belki sevdiğim insan bana aynı hislerle dönmüyor, belki de yollarımız hiçbir zaman kesişmeyecek. Ancak onun varlığı, kendimi keşfetmemde bana yardımcı oluyor. Onu severken, kendimi de seviyorum.
Sonuç olarak, sevmek iki taraflı olmak zorunda değil. Karşılık beklemeden sadece sevmek bile insanı dönüştüren ve ona yeni bir bakış açısı kazandıran bir eylemdir. Evet, bu kolay değil ve bazen acı verici. Ancak bu acı, aynı zamanda bir güçtür. Bu duyguyu taşıyabilmek ve kabul edebilmek büyük bir cesaret gerektirir. Ve ben, bu cesareti gösterdiğim için kendimle gurur duyuyorum.
