Ben hâlâ bıraktığın yerdeyim

Ne bir arpa boyu yol aldım

Ne içimden bir parça keder eskittim

Ne de kan çanağı gözlerimden bir yaş

Sen şimdi o insan değilsin

Ben hâlâ aynaya baktığımda kahrolmuş bir bedenden görüyorum kendimi

Sen kendine baktığında yeni bir yaşam görüyorsun

Önüne altından bir yol serilmiş

O masum bakışların önündeki dik burnundan itaatkar bir ruh beliriyor

Her acında bir servet biriktirmişsin ardında

Bütün morluklarda bir bilezik takılmış koluna

Her yalvarışında yeni bir kapı açılıyor önüne

Bende kapattığın kapılar

Ama bir şekilde ayakta kalmayı öğrenmişsin

Kendini eylemeyi

Güçlü kalmayı

Benden gördüklerini

Çaldığın ruh halimi...

Ben ağzımdan çıkanı bozmadım

Kırlangıçlar konmadı pencereme

Cemre düşmedi toprağıma

Ahalim değişti ahvalim kaldı yerinde

Ben hâlâ bıraktığın yerdeyim

Beni bıraktığın yerde

Umutlarımı sana bıraktığım hayaller durağında

Duraksamış halde

Hâlâ bıraktığın yerdeyim...