Bak şu Karagöz''ün oyununa!

Hooooop dalıverdi Beckett''in dünyasına.

Dediler ki, hayal perdesinde bir dünya klasiği yansıtılıyor.

Dedim, ''Nasıl yani!''

Dediler, ''Ee bildiğin gibi. Gölge oyunu.''

Dedim ''Ee ben bu deneyimi kaçırmam ki.''

İşin ilginç tarafı da şu.

Koca sezonu hallaç pamuğu gibi bir bir atarken, bu oldukça radikal girişimi, ezkaza dost sohbetinde duymak ilginç oldu. Üstelikte sezonun son iki gösteriminden birinde denk geldim. Biraz daha zorlasam gelecek sene repertuvarına girecekti.

O kadar peşrev çektik. Artık söze girme vakti.

Samuel Beckett''in yazdığı ''Godot''yu Beklerken'' isimli tiyatro yapıtını bilmeyen yoktur.

Oyun, Murat Karahüseyinoğlu tarafından ''Godot Bize Gelmez'' adı altında, bir Karagöz hikayesi olarak hayal sahnesine uyarlanmış. Eline de, koluna da, aklına da sağlık.

Sahne sanatları ile her hangi bir bağlamda ilişiği olan birinin, Beckett''in tiyatro için önemini, az çok bildiğini düşünüyorum. Dünya literatüründe yeterince araştırma konusu olmuş Beckett''in yerine, yazımızda gölge oyununun izleyicideki karşılığını kaleme almayı tercih edeceğim.

Öncelikle Karahüseyinoğlu''nun; bu kadar geleneksel çerçevesi net olan, belirli zaman aralıklarına sıkıştırılmış, sınırlı konu başlıklarına sahip, yetersiz sahne metni ile arşivini oluşturamamış ve artık çocuklara indirgenmiş bir sahne gösterisi olduğuna olan inancımızda, açtığı çatlak çok önemli.

Zira, çocukluğumda keyifle izlediğim, yetişkinliğe geçiş yaptığımda içerik olarak daha farklı izleme süreçlerine evrildiğim süreçte bu gösteri sanatı, bilinçaltında ''çocuklara yönelik'' olarak kendine yer edindi.

Teknik olarak yetişkinlere yönelik bir sahne anlatısının, kendi veri tabanını oluşturma-koruma iç güdüsünü harekete geçirememesi ve en çok da teknoloji ile birlikte yükselen, yeni gösteri biçimlerine yenik düşmesinden sebep olsa gerek; günümüzde yetişkinlerin çocukları eğlendirmek amaçlı götürdüğü, ortaya çıkışı erken Osmanlı dönemine denk geldiği ve kutsal zamanlarla özdeşleştirildiği bir gösteri performansına dönüşmüş durumda.

Tarihsel sürecin eleştirisini yapacak kuramcı bir tavır içerisinde değilim. Dünyada keskin dönemeçlerin yaşandığı ve alışageldik sahneleme biçimlerinin daha kuvvetli sahneleme biçimleri ile yer değiştirdiği bilinen bir gerçek. Bu durumda, geçmiş anlayışın kendini yeniden var edebilmesi için sunduğu çözümleri önemsiyorum.

Örneğin; William Shakespeare''in kaleme aldığı dünyaca ünlü ''Romeo ve Juliet''i; tiyatro, opera, bale, sinema, modern dans, animasyon, resim, heykel, dijital sanat gibi farklı disiplinlerdeki yorumlarını ve yeniden yorumlanarak içinden yeni hikayeler çıkarıldığını, izlemesek de hepimiz bir şekilde biliyoruz.

Bu bağlamda; ''Godot Bize Gelmez'', aslında yetişkin gösterisi olan Karagöz sanatına, yüzümüzü yeniden çeviren gerçekçi bir iş. Dünyaca ünlü bir oyun, kendini hayal perdesinde yeniden var ediyor. Yerel kodlara sahip bu sanat dalının, sahneleme alternatiflerinin bir parçası olması önemsenmeli.

Öteki Tiyatro kurucusu Murat Karahüseyinoğlu''nun uyarlama yazarlığını ve yönetmenliği üstlendiği gösteri, Karagöz Sanat Atölyesi kurucusu Karagöz Ustası Hüseyin Dilan ve yardımcısı Eray Sel iş birliği ile perde üstünde izleyicisiyle buluşuyor. Çok da nitelikli bir metin çalışması ve canlandırma ortaya çıkarılmış. Yazana, oynatana tebrik ve alkışlar sonuna kadar.

Ana hikayedeki Vladimir ve Estragon''un yerini, gölge tiyatrosunun bir o kadar ünlü iki karakteri Hacivat ve Karagöz''ün aldığı dikkat çekici yapım izleyicilerine 50 dakikalık sıra dışı bir gösteri deneyimi vaat ediyor. Gördüğünüz yerde an''a tanıklık edin.

Gölge dünyasında Godot.

Sizce de şahane fikir değil mi!

Önemli not: Karagöz, bir yetişkin oyunudur. Lütfen bu ifadenin yaygınlaşmasına gereken hassasiyeti gösterelim. Günümüzde çocuklara yönelik seyirlik eğlence olarak sunulmaktadır.