Kiracı-ev sahibi anlaşmazlıkları giderek artıyor. Hukukçular, “Anahtarı vermeden kiracılık bitmez” prensibine göre, yüksek kira bedeli nedeniyle evi boşaltan kiracıların anahtarları mülk sahibine teslim ettiklerini belgelendirmeleri gerektiğini belirtiyor.
Kiracı taşınma işlemini tamamlamış olsa bile, anahtarları teslim etmeden mülk üzerindeki hak ve yükümlülüklerinin devam ettiği vurgulanıyor.
EV SAHİBİ, 11 AYLIK KİRAYI İSTEDİ
Uzun yıllar boyunca kiracılık yapan M.K., evini tahliye ettikten sonra anahtarları mülk sahibine teslim ettiğini kanıtlayamadığı için büyük bir şok yaşadı. Kiracı, ev sahibinin 11 aylık kira bedelini talep eden icra takibi başlattığını öğrenince hukuki yollara başvurdu.
Kiracı, kira bedellerinin ödenmediği iddiasına karşılık, kira sözleşmesine uygun olarak tahliye edildiğini ve kira bedellerinin zamanında ödendiğini belirtti.
TAHLİYE VE KİRA İDDİALARI
Kiracı, tahliye sonrası 11 ay boyunca kira borcu bulunmadığını ve ev sahibinin talebinin haksız olduğunu öne sürdü. Kiracı, ayrıca, alacaklının kötü niyetli hareket ettiği gerekçesiyle, talep edilen meblağın yüzde 20’sinden aşağı olmamak üzere kötü niyet tazminatı ödenmesini talep etti.
‘KANITLAMA YÜKÜMLÜLÜĞÜ KİRACIYA AİT’
Mahkeme, davanın kısmen kabulüne hükmetti. Kararı mağdur kiracı temyiz edince devreye giren Yargıtay 8. Hukuk Dairesi, mahkeme kararını bozdu. Yeniden yapılan yargılamada mahkeme ilk kararında direndi.
Davalı kiracı bu kararı da temyiz edince devreye bu kez Yargıtay Hukuk Genel Kurulu girdi. Kurul, emsal nitelikte bir karara imza attı. Kararda, yasadaki "Kiracının bildirdiği tahliye tarihinin kiralayan tarafından kabul edilmemesi hâlinde kiralananın fiilen boşaltıldığını ve anahtarın teslim edildiğini, böylece kira ilişkisinin kendisince ileri sürülen tarihte hukuken sona erdirildiğini kanıtlama yükümlülüğü kiracıya aittir.
Kiracı bu iddiasını İİK’nın 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle kanıtlamak zorundadır. Kiracı, kiralananı kendisinin ileri sürdüğü tarihte tahliye ettiğini ispatlayamazsa, kiralayanın bildirdiği tahliye tarihine itibar olunmalıdır" hükmü hatırlatıldı.
Kararda şu ifadelere yer verildi:
"O halde anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu‘nun 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir.
Kiralananın tahliye edildiğinin ve anahtarın da kiralayana teslim edildiğinin borçlu tarafından İİK’nın 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle ispatlanması zorunludur. Anahtarın teslim edildiği borçlu tarafından İİK’nın 269/c maddesinin 1. fıkrasında yazılı belgelerle ispatlanamadığından alacaklı tarafından bildirilen tarihin tahliye tarihi olarak kabul edilmesi gerekir. Hâl böyle olunca direnme kararının açıklanan bu değişik gerekçe ve nedenlerden dolayı bozulması gerekmiştir."
